Kościół Parafialny

FABIS

Pierwsza historyczna wzmianka o Wyszogrodzie pochodzi z 1065 r. Parafia powstała w XIII w. Od 1320 do 1819 r. patronat nad kościołem w Wyszogrodzie, z nadania księcia płockiego Wacława, sprawowali Bożogrobcy z Miechowa, osadzeni w Wyszogrodzie. Kolejny kościół, drewniany, wybudowano ok. połowy XIV w. Konsekrował go dopiero 7 listopada 1555 r. biskup płocki Andrzej Noskowski. Usytuowany on był blisko Wisły i obsuwający się wysoki brzeg zmusił do przeniesienia kościoła na nowe miejsce. Rozebrano go w 1726 r. W 1740 r. staraniem Stanisława Stępkowskiego, prepozyta miechowskiego, wybudowano świątyni ę murowaną na obecnym miejscu, być może według projektu Macieja Podgórskiego.

Budowę ukończono w 1754 r. Następnie świątynia została konsekrowana przez bpa Kazimierza Rokitnickiego, sufragana płockiego. Ten kościół służył parafii tylko 19 lat, gdyż uległ zniszczeniu w pożarze, jaki wybuchł w gorzelni u Żydów 25 maja 1773 r. Pożar strawił kościół, zabudowania plebańskie i kilkanaście pobliskich domów. Wkrótce w 1774 r. rozpoczęto budowę nowego, obecnego kościoła, według projektu Samuela Fischera z Gdańska. Mury zostały ukończone po 12 latach w roku 1786. Prawdopodobnie w 1800 r. miało miejsce poświęcenie kościoła i zmieniono jego tytuł ze św. Jakuba na Świętą Trójcę. Restaurowany był w latach 1837 (podwyższono wieże), 1889, 1909, 1946 oraz 1978-1979.

Spośród zabytków sakralnych na uwagę zasługują: monstrancja gotycka z XV w. (zdeponowana w Muzeum Diecezjalnym), chrzcielnica barokowa puklowana z XVIII- -XIX w., rzeźby Chrystusa Ukrzyżowanego, późnogotycka z XVI w. oraz barokowa z końca XVII w.